زمینه: مرگ و میر مادر باردار از مهم ترین شاخص هایی است که نشان دهنده وضعیت توسعه کشورهاست. این مطالعه با هدف بررسی میزان و علل مرگ و میر مادر باردار در استان کرمانشاه انجام شد.روش ها: در این مطالعه مقطعی اطلاعات ثبت شده مرگ و میر مادر باردار شامل مشخصات جمعیت شناختی، شاخص های مربوط به بارداری و زایمان و علت مرگ طی سال های 91-1380 از واحد بهداشت خانواده معاونت بهداشتی استان به طور سرشماری استخراج شد. برای تعیین میزان مرگ و میر، موارد مرگ و میر مادر باردار در هر سال بر تعداد تولدهای زنده تقسیم شد. اطلاعات با استفاده از نرم افزار Stata مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میزان مرگ و میر مادر باردار در استان کرمانشاه 25.9 نفر در هر صدهزار تولد زنده بود. بیشترین و کمترین میزان مرگ به ترتیب در سال های 1382، 53.4 و 1391، 14.6 به دست آمد. بیشترین مادران متوفی در گروه سنی 35-18 سال (64.6%)، ساکن شهر (66.7%) و در گروه حاملگی پرخطر (65.3%) بودند. شایع ترین علت مرگ مادر، خونریزی (23.2%) بود. شایع ترین علت مرگ مادر در مناطق شهری عوارض مداخله های زایمانی و در مناطق روستایی خونریزی بود (P=0.008).نتیجه گیری: میزان مرگ و میر مادران باردار در استان رو به کاهش است. هر چند شایع ترین علت مرگ مادر خونریزی است اما حاملگی های پرخطر نیز به عنوان یک عامل خطر مهم باید مورد توجه قرار گیرد.

در یک مطالعه آینده نگر برای تعیین نسبت بستری در NICU و مرگ و میر نوزادان مادران دیابتی از اول فروردین 77 به مدت 23 ماه، تعداد 53 نوزاد مادر دیابتی مورد بررسی قرار گرفتند. در مدت مطالعه تعداد 6238 زایمان با 6390 نوزاد در زایشگاه بیمارستان امام رضا (ع) انجام شد . 53 نفر (0.84 درصد) از این موالید نوزاد مادر دیابتی بودند. دیابت آشکار در 3.3 در هزار بارداری و دیابت حاملگی در 0.5 درصد بارداری ها اتفاق افتاد. ریسک بستری و مرگ و میر برای پذیرش در NICU به ترتیب 4, 1.8 برابر غیر دیابتی ها بود. بیماری هیالن مامبران شایع ترین علت مرگ و میر نوزادان و سایر علل شامل نقایص مادرزادی، آسفیکسی و عفونت بود. مراقبت قبل از زایمان، کنترل جنین و کنترل دقیق مادر و آموزش حامله های دیابتی از عواملی است که باعث کاهش مرگ و میر و نیاز به مراقبت ویژه در نوزاد می شود.

با توجه به اینکه آسیب ها، عوارض و مرگ و میر ناشی از بارداری قابل پیشگیری است، پس از بررسی علل مستقیم مرگ و میر مادران و مقایسه کاهش یا افزایش تعداد و علل آن باعث دستیابی به عوامل مستعد کننده و یا پیشگیری کننده و پیشنهاد راهکارهای عملی جهت ارتقا سلامت مادران باردار می شود. این مطالعه به صورت مقطعی با بررسی پرونده های مادران فوت شده در اثر عوارض حاملگی، زایمان یا دوره نفاس در سال های 79-1370 در بخش های زایشگاه، زنان و مراقبت های ویژه بیمارستان امام رضا (ع) مشهد انجام شده و نتایج زیر به دست آمد. یافته ها نشان داد که 31 مورد مرگ مستقیم مادری وجود داشت، که نسبت مرگ و میر مادران در این دهه، 88 مورد در 100000 تولد زنده بود. شایعترین علل مرگ و میر مستقیم مادری به ترتیب شامل، خونریزی (58 درصد)، اکلامپسی (25.8 درصد)، آمبولی مایع آمنیوتیک (9.7 درصد) و عفونت (6.5 درصد) بودند. توزیع فراوانی مرگ و میر مادران در طی سالهای مختلف دهه 70 به ترتیب سیر نزولی داشت به جز سال های 73، 76 و 78 که نسبت به سال های قبل خود افزایش داشتند و این افزایش در آمار کل مرگ و میر مادران در این سال ها در استان خراسان نیز مشاهده می شود. بیشترین درصد مرگ و میر مادری در سال های 79-70 در سنین 39-35 سالگی (25.8 درصد) و کمترین در سنین 45-40 سالگی (9.7 درصد) بود. از نظر تعداد حاملگی مادر، بیشترین تعداد مرگ و میر در مورد مادران با تعداد حاملگی بیش از 6 مورد اتفاق افتاده بود. پس سیر رو به بهبود امکانات بهداشتی، مراقبت های دقیق قبل از زایمان و کنترل و درمان عوارض حاملگی، آموزش بهداشت به طور اعم به کل جامعه و به طور اخص به مادران باردار، تغذیه مناسب در مادران باردار از طریق مراکز بهداشتی، تربیت نیروهای ورزیده مامایی و اعزام آنان به مناطق دور دست و تقویت برنامه های تنظیم خانواده باعث کاهش تعداد عوارض حاملگی و مرگ و میرهای ناشی از آن و موجب ارتقا این شاخص مهم سلامتی مادران باردار گردد.

در تقاطع­­های راست گوشه سه شاخه یا چهار شاخه کانال­های روباز، مطالعه جدایی جریان بسیار حائز اهمیت می­باشد. برخی پارامترهای موثر در این زمینه نسبت دبی ورودی و عمق جریان می­باشد که در این تحقیق تاثیر نسبت دبی ورودی و نسبت ارتفاع سرریزها (عمق جریان) در الگوی جریان و ابعاد ناحیه جداشدگی به صورت عددی شبیه­سازی شده است. بررسی نتایج مدل عددی نشان داد که مدل k-ω بیشترین مطابقت را با نتایج آزمایشگاهی دارد، به طوریکه میزان خطای شبیه­سازی کمتر از 20% بود. ابعاد ناحیه جداشدگی در کانال­­های اصلی و فرعی با نسبت دبی ورودی رابطه مستقیم داشت. همچنین با افزایش ارتفاع سرریزهای خروجی، عمق جریان افزایش یافت و منجر به کاهش ابعاد ناحیه جداشدگی شد. مطابق نتایج عددی، ابعاد ناحیه جداشدگی در راستای قائم از کف کانال به سطح آب افزایش یافت، به­طوری­که برای نسبت دبی 6/0 و نسبت ارتفاع سرریز 377/0، طول ناحیه جداشدگی در کف کانال، فاصله 1/0 متر از کف و در سطح آب به ترتیب در حدود 60 سانتیمتر، 75 سانتیمتر و 85 سانتیمتر بود. بنابراین از سطح آب به سمت کف کانال طول ناحیه جداشدگی در حدود 29% کاهش یافت.

سابقه و هدف: ماه اول زندگی دوره مهمی برای بقای کودک به شمار می رود. در سراسر جهان، بیشترین میزان مرگ و میر در دوران نوزادی گزارش شده است. هدف از این مطالعه بررسی میزان مرگ و میر نوزادان و تعیین علل اصلی و ویژگی های جمعیت شناختی آنها در بیمارستان مادر و کودک میسان عراق می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در بیمارستان مادر و کودک میسان عراق انجام شد. اطلاعات مورد نیاز از پرونده ها در بخش نوزادان و مامایی به مدت دو سال متوالی (2018 و 2019) جمع آوری شد. هر گونه مرگ نوزاد در بازه زمانی صفر تا 28 روز، اعم از نوزاد نارس یا نوزاد رسبده، علل و زمان مرگ نوزادان با مشخصات دموگرافیک آنها (جنس، سن حاملگی، نوع زایمان و نوع بارداری) مورد بررسی قرار گرفت. میزان مرگ و میر نوزادان با توجه به توصیه سازمان بهداشت جهانی محاسبه و به ازای هر 1000 تولد زنده در هر سال بیان شد. یافته ها: تعداد کل موالید زنده به ترتیب 11343 و 11063 در سال 2018 و 2019 بود. میزان مرگ و میر نوزادان در سال 2018 و 2019 به ترتیب 14/8 و 12/8 مرگ در هر 1000 تولد زنده بود. علت اصلی مرگ و میر نوزادان سندرم دیسترس تنفسی با میزان تقریباً مشابه در هر دو سال (65/5% در مقابل 63/4%) بود. علل بعدی خفگی هنگام تولد، ناهنجاری های مادرزادی، آسپیراسیون مکونیوم و سپسیس بود. میانگین سن حاملگی در سال 2018 برابر با 4/065±32/33 هفته و در سال 2019 برابر با 4/339±32/40 هفته بود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که نرخ مرگ و میر در نوزادان بیمارستان میسان بالا می باشد. تولد زودرس و عوارض آن منجر به بیشترین میزان مرگ و میر در میان نوزادان شده بود. بنابراین تمرکز بر مراقبت های دوران بارداری هنوز یک چالش بزرگ به شمار می رود.

زمینه و هدف: ماماها به عنوان یکی از اعضای تیم بحران، ارایه خدمات به مادر و نوزاد را در شرایط بحران به عهده دارند، لذا تعیین نیازهای آموزشی آنان در این شرایط، اساس برنامه ریزی در این زمینه است. هدف این مطالعه شناخت نیازهای آموزشی دانشجویان مامایی برای ارایه خدمات پیشگیری از افزایش مرگ و میر مادر و نوزاد در شرایط بحران می باشد.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی در سال 1393، تعداد 235 نفر از دانشجویان مقاطع مختلف رشته مامایی از چهار دانشگاه علوم پزشکی شهر تهران، با روش سرشماری انتخاب و پس از اعلام رضایت آگاهانه، پرسشنامه محقق ساخته نیازهای آموزشی مرتبط با ارایه خدمات پیشگیری از مرگ و میر مادر و نوزاد در شرایط بحران را به شیوه خودگزارش دهی تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه، t تست و همبستگی پیرسون در نرم افزار SPSS v.17 تحلیل شد.یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمره نیاز آموزشی دانشجویان در حیطه مادری 70±21.5، از حداکثر 105 نمره، و در حیطه نوزادی 46.7±9، از حداکثر 65 نمره بود و در سطح نیازآموزشی زیاد قرار گرفت. دانشجویان کارشناسی در مقایسه با کارشناسی ارشد، در هر دو حیطه، نیاز آموزشی بیش تری را گزارش کردند (p<0.046)؛ %86.8 دانشجویان اظهار کردند تحصیلات دانشگاهی آن ها را برای ایفای نقش در شرایط بحران آماده نکرده، %10.6 در این مورد آموزش قبلی دیده بودند و %11.5 تجربه مواجهه با بحران را داشتند. بین سن دانشجویان (p<0.001)، سابقه کار بالینی آنان (p<0.001)، گذراندن دوره آموزشی قبلی (p<0.001) و تجربه حضور در بحران (p<0.05) با میزان نیاز آموزشی درباره بحران ارتباط معناداری وجود داشت. در حالی که بین دانشگاه محل تحصیل دانشجویان با میزان نیازآموزشی آن ها این ارتباط معنادار نبود (p=0.51).نتیجه گیری: با توجه به نیاز آموزشی زیاد دانشجویان برای ارایه خدمات در شرایط بحران و عدم کفایت تحصیلات دانشگاهی برای آماده سازی آنان برای ایفای نقش، بازنگری برنامه ریزی آموزشی دانشجویان مامایی، ضرورت دارد.

مقدمه و اهداف: شرایط بحرانی همه گیری این بیماری ممکن است تاثیرات متفاوتی بر میزان و روند مرگ و میر سایر افراد جامعه داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین روند مرگ و میر قبل و بعد از شروع بحران کرونا در شهرستان جهرم انجام شد. روش کار: این مطالعه بصورت توصیفی و از طریق آنالیز دوباره ی داده های گواهی فوت طی سال های 1395 تا 1399 انجام شد. متغیر های مورد مطالعه براساس یک چک لیست از میان داده های سیستم ثبت مرگ جمع آوری شد. یافته ها: در مجموع طی سال های مطالعه 3785 مورد مرگ اتفاق افتاده بود که 2250(59. 5 درصد) مرگ در مردان و بقیه در زنان بود. میانگین سالیانه تعداد مرگ قبل از اپیدمی کرونا 701 مورد و بعد از رخداد کرونا 981 مورد بود. بیشترین تغییرات میزان مرگ مربوط به گروه سنی بالای 70 سال بود. بیماری های قلبی عروقی، آنفارکتوس مغز و سرطان ها به ترتیب سه علل عمده مرگ و میر قبل از اپیدمی و بیماری های قلبی عروقی، کووید-19و بیماری های عروق مغزی شایع علت مرگ و میر و بعد از اپیدمی بود. بعد از بحران کرونا علت فوت تصادفات جاده ای و سرطان ها به ترتیب 32. 60و 48. 61 درصد کاهش و بیماری تنفسی شبه آنفلوآنزا 110. 25درصد افزایش یافته بود. نتیجه گیری: میانگین تعداد مرگ رخ داده بعد از وقوع اپیدمی کووید-19در مقایسه با قبل از اپیدمی39. 9 درصد افزایش داشته است. بیماری های قلبی عروقی نخستین و شایع ترین علل مرگ و میر قبل و بعد از اپیدمی کرونا بود.

این مطالعه به بررسی رابطه میان تحصیلات مادر و مرگ و میر کودکان زیر یک سال در ایران می پردازد. از آنجایی که همبستگی مشاهده شده میان تحصیلات مادر و مرگ و میر کودکان ممکن است به واسطه ارتباط این دو متغیر با موقعیت اقتصادی – اجتماعی و خصوصیات محل زندگی خانوار باشد، لذا سعی شده است دو متغیر اخیر کنترل شوند. داده های به کار رفته مربوط به بررسی «جمعیتی و بهداشتی ایران» (1379) است. برای تحلیل داده های از از رگرسیون لاجستیک استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهند که بعد از کنترل متغیرهای موقعیت اقتصادی – اجتماعی و محل سکونت خانوار، همبستگی میان تحصیلات مادر و مرگ و میر کودکان زیر یک سال کاهش می یابد، اگرچه از بین نمی رود. به علاوه، این همبستگی در نقاط روستایی ضعیت تر از نقاط شهری است. اهمیت نتایج به دست آمده از نظر سیاست گذاری جهت کاهش مرگ و میر کودکان مورد بررسی قرار گرفته است.